[Newcio]

Część II – Holizm

Istotą kulturystyki jest aspekt holistyczny. Holizm z greckiego „holos”, co znaczy cały. W kulturystyce musi być zachowana proporcja by uzyskać idealną sylwetkę. Jeśli weźmiemy ten aspekt pod uwagę, to rzeczywiście przy kulturystach gimnastyk wygląda nieproporcjonalnie i „krzywo” (mała klatka piersiowa w porównaniu do ramion i pleców). Istotą w kulturystce jest poprawa dysproporcji mięśni, mimo że nasz organizm tego nie potrzebuje. Jaki wniosek się nasuwa nam gimnastykom? ZBĘDNE MIĘŚNIE ! W gimnastyce ciało przystosowuje się do przyrządu i nie wyrównuje proporcji kształtu mięśnia, lecz PROPORCJĘ SIŁY lewej i prawej strony ciała. Organizm buduje tyle mięśni ile potrzeba, żeby były funkcjonalne i nic poza to. Stanie na rękach jest świetnym wskaźnikiem jakie mamy problemy z ciałem. Stając na rękach możemy zaobserwować, gdzie jest przewaga siły, czy przednia płaszczyzna ciała przeważa, czy tylna, czy lewa, czy prawa.

Kulturysta nie musi stawać na rękach na pokazach, wystarczy że pokaże że ma równe mięśnie, stąd dążyło się do izolacji mięśni by pompować mięsień aby uzyskać równość między prawa a lewą stroną. I niestety ta metoda jest bardzo skuteczna, a jak wiemy w świecie skomercjalizowanym ludzie nie mają czasu i chcą uzyskać jak najszybsze efekty. Amatorzy stosują metody izolowane, gdzie w zawodowej kulturystyce jest to metoda ostateczna tuż przed zawodami i potem dochodzi do tragedii. Zrywają mięśnie i zastanawiają się czemu ? Jest na to prosta odpowiedź, mięśnie zostają napompowane gdzieś pośrodku całej długości, przyczepy nie są przyzwyczajone do sił zrywowych, ponieważ są ułożone dzięki maszynom w idealnym położeniu i z reguły nie pracują intensywnie. W związku z czym ich siła jest nieproporcjonalna do masy mięśnia i z tego powodu następuje zerwanie.

Wracając do holizmu tak jak w gimnastyce jak i kulturystyce pracuje się nad całym ciałem. Występuje żelazna zasada, wykonuje się ćwiczenie z pełnego wyprostu do pełnego ugięcia i z pełnego ugięcia do pełnego wyprostu. Jeśli nie jest stosowana ta zasada w kulturystyce nie będzie tutaj można mówić o profesjonalnym i świadomym podejściu do kształtowania swojego ciała. Od dłuższego czasu wspominamy i naciskamy na ten aspekt na forum i na seminariach. Dla wielu się to okazało odpowiedzią dlaczego rwą mnie bicepsy przy wadze tyłem lub innych elementach, gdzie wymagana jest jakakolwiek gibkość, a bez niej to krótka droga do kontuzji.

Lata 60 i 70 te XX w. dla gimnastyki były straszne. Przez te lata przewinęło się dużo kontuzji z powodu popularyzacji trenażerów i nagłego wzrostu umiejętności zawodników (potrójne salto na planszy, podwójne i potrójne salta z drążka) z powodu Japończyków, którzy dużo postawili na gibkość i elementy dynamiczne. Chcąc dogonić Japończyków - Europejczycy i Amerykanie postawili na siłę i się zaczęło. Stąd niestety być może biorą się stereotypy o kontuzjogennym sporcie, w końcu nasi rodzice dorastali w tych latach. Po latach poszło się po rozum do głowy i zaczęto więcej dbać o bezpieczeństwo. Coraz więcej materaców zaczęło pojawiać się wokół przyrządów. Sprzęt stał się bardziej dynamiczny co pozwoliło wykonywać jeszcze bardziej skomplikowane i szybkie elementy. Należało więc trzeba było to zabezpieczyć. Pozostali jeszcze Japończycy i ich niesamowita gibkość. To sprawiło, że profesjonalne kluby gimnastyczne zaczęły kłaść nacisk na unikanie kontuzji i zwiększenie bezpieczeństwa po przez zwiększanie gibkości zawodników. Dzięki zabiegom wymienionym powyżej Europie udało się przegonić Japonię w liczbie zwycięstw, nastąpiło tow latach 80tych. Stąd do tej pory jest duży respekt wobec Japończyków a teraz i Chińczyków. Ich predyspozycje somatyczne są ciężkie do wyselekcjonowania u zachodnich nacji.

link do pierwszej części:
http://gimnastycy.pl/forum/watek-rozpraw...lturystyka